Maar niet tegen dezelfde voorwaarden als gisteren!
De realiteit van de arbeidsmarkt
De afgelopen vijf jaar zijn er volgens het CBS 8% meer baankopers (werkzoekenden) bijgekomen en maar 7% aan banen. De arbeidsparticipatie ligt op ongeveer 3 op 4. Er zijn een half miljoen vacatures en 8 keer zoveel mensen in de βwerkzame leeftijdβ.
Begin 2018 waren er 280 duizend vacatures en begin 2022 waren dit er 448 duizend. Aangezien de arbeidsparticipatie 72% is, is er nog 28% aan arbeidspotentieel over. Dat is meer dan 3 miljoen mensen.
Met een half miljoen vacatures is er dus een overschot van 2,5 miljoen mogelijk inzetbare mensen. Natuurlijk zitten daar ook mensen bij die niet in staat zijn om deel te nemen aan het werkende leven, maar daar hebben de bedrijven en overheden voor gekozen. Als je de criteria voor je klanten maar scherp genoeg stelt, dan verkoop je niets meer.
Er zijn nog wel meer mensen die kunnen en willen werken… alleen misschien β en daar komt ie — niet bij jou tegen dezelfde voorwaarden van gisteren.
Net als bij Nokia en Kodak heb je als bedrijf geen eeuwigdurend recht op een gelijkblijvend arbeidsmarktpotentieel en op precies dezelfde sollicitanten als 20 jaar geleden.
De wereld verandert
En ja, natuurlijk, sommige bedrijfsmodellen kunnen niet meer uit als we tegemoet moeten komen aan de vraag van de huidige banenkopers; de werkzoekenden.
Maar als er een mismatch is tussen vraag en aanbod is het raar om te doen alsof het aan de vraag of het aanbod ligt.
