Waar zit de jeuk?
Is het een echte krapte of zit het tussen onze oren? Waarschijnlijk zal je nu denken: ‘Ja, jij hebt makkelijk praten, maar ik zit in de problemen omdat de productie stil ligt; wat maakt het uit of je het krapte noemt of een mismatch…’
Ja, dat zie ik ook.
We hebben het afgelopen jaar gemerkt hoe moeilijk het is voor bedrijven om een personeelsbestand te behouden, nieuwe medewerkers te vinden en productie te draaien. Bijgevolg nemen we een toename waar van hulpvragen aan overheidsinstanties en scholen. Maar die kunnen niet helpen want die denken net zo. Laten we wel zijn. De fiscus heeft verzonnen wat een werknemer is, de vakbonden en scholen hebben hun diensten daaraan aangepast en bedrijven kunnen niet langer naar een arbeidsmarkt kijken zonder gebonden te zijn aan allerlei wegversperringen die wettelijk en fiscaal opgelegd worden, zoals bijvoorbeeld leeftijd, ziektewet, ontslagrecht, re-integratie, enz…
Het probleem is dat veel bedrijven, zeker met bedrijfsmodellen die net niet meer uit kunnen, met onvermurwbare fiscale arbeidsvoorwaarden niet durven te bedenken dat de oorzaak van de mismatch wel eens bij henzelf ligt.
Die ligt natuurlijk bij een ander.
De overheid, de scholen en de sollicitanten. Dat is het denken waar Nokia en Kodak op kapot gingen. De schuld aan “krapte op de markt” geven lost je probleem niet op. Apathisch blijven zitten waar je zit en je handen in de lucht gooien ook niet.
Airbnb
Waarom is Airbnb zo snel gegroeid, en hoe hebben ze hun dienst zo snel op de markt kunnen brengen? Voor sommigen zal het volkomen logisch zijn, terwijl het voor anderen misschien nieuw is. Maar het belangrijkste wat ze deden was luisteren naar de markt. Ze hadden een goed idee en waren bereid dit aan de wensen van de markt aan te passen.
In dit geval hebben we het over de consumentenmarkt. Ze ontdekten dat door met zowel verhuurders als huurders en daarmee de gebruikers van hun dienst te spreken, ze in een onvervulde behoefte voorzagen. Ze creëerden er een bedrijf omheen met resultaat. Ze keken naar wat ze nodig hadden om hun product of dienst te leveren en gingen verder door te onderzoeken wie hun klant is en die te segmenteren. Zo konden ze het probleem (de problemen) waarmee die personen te maken hadden beter begrijpen, evenals eventuele levensdoelen die gesteld waren.
Wat je moet weten voordat je je ziel verkoopt aan Google
Dit is hoe marketing de laatste 15 jaar is veranderd. Van folderproducenten en websitebouwers naar bedrijfsontwikkeling: dienst- en productcreatie. De marketeers in de ondernemingen zijn gaan nadenken over verschillende inkomstenstromen als gevolg van hun aanbod aan de markt. Ze hebben nagedacht over hoe de consumentenmarkt in elkaar zit en over andere mogelijkheden om van klanten middelen te verkrijgen waar ze later van kunnen profiteren (verdienmodellen).
Neem bijvoorbeeld Google en hun verdienmodellen. Ze zijn een betaalde dienst, maar dat weet en merk je niet. In wezen verkoop je – je ziel – ze weten alles over je door het gebruik van hun zoekmachine en ze gebruiken die informatie om advertenties en bevooroordeelde resultaten aan jou en anderen te slijten. Een geweldige zet. Hun verdienmodel is informatie die ze weer in een ander businessmodel gebruiken als resource.
Maar hoe is dit relevant voor de arbeidsmarkt?
